رها کسی شبیه خودم

مردی از جنس بودن و هستی
از تبار صبور و سرمستی
در تلاطم به مرگ می‌خندید
جان به راه امید می‌بخشید
حیف مردن به بستر او را حیف
جان سپردن به بستر او را حیف
نغمه خوان سرود آزادی
عزت آورده بود زآن وادی
هم پدر بوده بر شهادت او
آبرودار این سعادت او
مرد میدان غیرت و ایمان
بر نشان امید شد عنوان
آن که لبیک سرخ یاری شد
باده نوشی به بیقراری شد
بعد از این ذکر ماست یاالله
به شهیدی به نام نصرالله
سیدی از تبار بی پایان
السلام علیک یا باران