رها کسی شبیه خودم

بهانه می‌کنم

روزهای در پناه تو بودن را

روزهای بی غروب

که گویی سالی بودند

و لحظه‌های معطر

که در زمستان هم بهاری اند

دل داده زیارتم

از حرم تا قتلگاه

تا خیابن بهشت

تا حرم خورشید

تا حرم مهتاب زمین

هر روز بهانه می‌کنم

چونان بیرقی که

باد یادت‌‌ان‌را تکان می‌دهد