رها کسی شبیه خودم

این طرف چشم بر آن گنبد نورانی بود
آن طرف اوج عطشناکی و حیرانی بود
این طرف زمزمه عرض ارادت‌ها داشت
آن طرف لذت یک شعر و غزل خوانی بود
این طرف این دل من بود که عاشق می‌شد
آن طرف موج غم انگیز پریشانی بود
این طرف مانده در اندیشه یک حس غریب
آن طرف حرف دل و دیده‌ی بارانی بود
باز هم دعوت ما را تو بخوان زنده و شد
این طرف چشم بر آن گنبد نورانی بود
کربلای معلی ۶بهمن ۱۴۰۳
بین الحرمین