رها کسی شبیه خودم

باز جولان می‌دهد غاصب به قلب آسمان
ارتش بی عرضه‌ی لبنان فقط حیران شده
ننگ تان‌‌‌ای بی هنرهای زبون بد مرام
ای ژوزف عون از تو این اندیشه‌ها ویران شده

مردی از جنس بودن و هستی
از تبار صبور و سرمستی
در تلاطم به مرگ می‌خندید
جان به راه امید می‌بخشید
حیف مردن به بستر او را حیف
جان سپردن به بستر او را حیف
نغمه خوان سرود آزادی
عزت آورده بود زآن وادی
هم پدر بوده بر شهادت او
آبرودار این سعادت او
مرد میدان غیرت و ایمان
بر نشان امید شد عنوان
آن که لبیک سرخ یاری شد
باده نوشی به بیقراری شد
بعد از این ذکر ماست یاالله
به شهیدی به نام نصرالله
سیدی از تبار بی پایان
السلام علیک یا باران

این روزها تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها و ادارات برای جامعه رنج آور است و خیلی‌ها زبان به نقد وضع موجود بازکرده و حتی به غر زدن رسیده اند .
آموزش مجازی و تبعات آن، ضررهای این تعطیلی‌ها را پیش کشیده اند و از ناترازی انرژی فریاد و فغان برآورده و بعضی‌ها با عینک سیاسی تحلیل‌هایی زاییده تخیلاتشان را به خور مخاطب می‌دهند اما یک نکته مهم و اساسی وجود دارد که کمتر به آن توجه شده است ناترازی انرژی امری دوسویه است هم در تولید و هم در مصرف
در تولید تلاش‌های متعددی انجام می‌پذیرد اما مشکل اساسی در مصرف نادرست و دلبخواهی است.
باید مصرف بهینه و اصلاح الگوی مصرفدر جامعه نهادینه شود . موضوعی مهم که مقام معظم رهبری به خاطر ارزش آن و توجه بیش از پیش و بایسته به آن سالی را به این موضوع شاخص اختصاص دادند ولی دردا و دریغا ما هنوز این شاخصه‌ی مهم را درک نکرده و آن را عملی نساخته ایم . ما هنوز با افرادی مواجهیم که وقتی اتاق‌هایشان گرمای بیش از حد پیدا می‌کند پنجره را باز می‌کنند نه منبع گرما را کم کنند . با افرادی روبه رویم که شبها در خانه‌هایشان به قول قدما چلچراغی از نور می‌سازند وقتی اعتراض می‌شود نوکیسه‌های تازه به دوران رسیده با افاده می‌گویند پولش را می‌دهیم ولی هزینه‌ی این نابخردی را همه مردم می‌پردازند

دوستان عزیز رسانه‌‌‌ای بیایید تلنگری به خود و جامعه بزنیم و بسترسازی فرهنگی کنیم که اصلاح الگوی مصرفو بهینه سازی اصل کار است و هرچه هم کشور از نظر منابع غنی باشد تا مصرف بهینه نباشد راه به جایی نمی‌بریم . و اگر تولید دو یا چند برابر هم بشود کاری از پیش نخواهیم برد .

رفیقم خفته در خاک

رفیقم رفته از دست

شبیه چشمه‌‌‌ای در تنگنایم

که از نا و نفس افتاده اینجا

شبیۀ دره‌‌‌ای سرشار فریاد

دلم آهسته مانده

کمی‌غمناله خوانده

رفیقم لابلای سنگ و خاک است